Ο Αντίπατρος, ζήτησε την καταδίκη του ρήτορα σε θάνατο.
Τον κατεδίωξαν και ο Δημοσθένης κατέφυγε στον Πόρο, όμως τον ανακάλυψαν μέσα στο ναό του Ποσειδώνος
κι εκείνος για να μην πέσει στα χέρια του εχθρού, πήρε κάποιο δηλητήριο που έφερε μαζί του, ή μέσα
στο δαχτυλίδι του, ή κατά τον Πλούταρχο μέσα στον «κάλαμον» που έγραφε, και σαν να επρόκειτο να γράψει,
έφερε στο στόμα του την γραφίδα και αφού την δάγκωσε όπως ακριβώς συνήθιζε να κάνει όταν συλλογιζόταν
για να γράψει κάτι, ήπιε το δηλητήριο…[και λαβών βιβλίον, ως γράφειν μέλλων προσήνεγκε τω στόματι τον
κάλαμον, και δακών, ώσπερ εν τω διανοείσθαι και γράφειν ειώθει, χρόνον τινά κατέσχεν, είτα
συγκαλυψάμενος απέκλινε την κεφαλήν] – (Δημοσθένης – Βίοι Παράλληλοι 29).
Έτσι λοιπόν ξεψύχησε ο Δημοσθένης, μπροστά στο βωμό του Ποσειδώνος στις 12 Οκτωβρίου του 322 π.Χ.
κι εκείνος για να μην πέσει στα χέρια του εχθρού, πήρε κάποιο δηλητήριο που έφερε μαζί του, ή μέσα
στο δαχτυλίδι του, ή κατά τον Πλούταρχο μέσα στον «κάλαμον» που έγραφε, και σαν να επρόκειτο να γράψει,
έφερε στο στόμα του την γραφίδα και αφού την δάγκωσε όπως ακριβώς συνήθιζε να κάνει όταν συλλογιζόταν
για να γράψει κάτι, ήπιε το δηλητήριο…[και λαβών βιβλίον, ως γράφειν μέλλων προσήνεγκε τω στόματι τον
κάλαμον, και δακών, ώσπερ εν τω διανοείσθαι και γράφειν ειώθει, χρόνον τινά κατέσχεν, είτα
συγκαλυψάμενος απέκλινε την κεφαλήν] – (Δημοσθένης – Βίοι Παράλληλοι 29).
Έτσι λοιπόν ξεψύχησε ο Δημοσθένης, μπροστά στο βωμό του Ποσειδώνος στις 12 Οκτωβρίου του 322 π.Χ.
O Δημοσθένης. Επισκέφτηκε – κατά τον Πλούταρχο – τον καταχραστή Άρπαλο στη φυλακή, είδε ότι είχε μια χρυσή βασιλική κύλικα, του άρεσε, την πήρε στα χέρια του, την περιεργάστηκε και ρώτησε τον Άρπαλο πόσο μπορεί να στοιχίζει. Ο Άρπαλος χαμογελώντας του είπε ότι θα του κοστίσει 20 χρυσά τάλαντα. Την ίδια νύχτα του την έστειλε στο σπίτι του, μαζί με τα 20 τάλαντα (περίπου 600 κιλά χρυσάφι).
Έξι μήνες αργότερα άρχισαν οι δίκες περί των «Αρπαλείων χρημάτων», που υπήρξαν ολέθριες για την Αθήνα. Οι επιφανέστεροι Αθηναίοι αλληλοκατηγορούνταν για τα κλεμμένα, ενώ ο Δημοσθένης υποχρεώθηκε να πληρώσει το ποσό που ιδιωποιήθηκε στο πενταπλάσιο και επειδή δεν είχε να τα πληρώσει φυλακίστηκε.
Όμως με τη βοήθεια φίλων του ο Δημοσθένης δραπέτευσε και πήγε στην Τροιζήνα και αργότερα στην Αίγινα, απ’ όπου ικέτευε τους Αθηναίους να του επιτρέψουν να ξαναγυρίσει. Παρόλα αυτά εξακολουθούσε να βυσσοδομεί κατά του Μ. Αλεξάνδρου και των Μακεδόνων.
Μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου (13-6-323 π.χ.) οι Αθηναίοι ψήφισαν την επάνοδό του, αλλά αυτός εξακολούθησε την αντιμακεδονική του τακτική. Ακολούθησε ο Λαμιακός πόλεμος, όπου οι Αθηναίοι και οι σύμμαχοί τους συνετρίβησαν από τον Αντίπατρο και τον Κρατερό, που έιχε έλθει από τη Μ. Ασία και ο στόλος τους καταστράφηκε στην Άβυδο και την Αμοργό.
Η Αθήνα τιμωρήθηκε σκληρά. Πλήρωσε πολεμική αποζημίωση, δέχτηκε την εγκατάσταση Μακεδονικής φρουράς στην Ακρόπολη, ενώ καταδικάστηκαν σε θάνατο ο Δημοσθένης και ο Υπερείδης και άλλοι αντιμακεδονίζοντες δημαγωγοί.
Όλοι εκτελέστηκαν πλην του Δημοσθένη, ο οποίος δραπέτευσε και κατέφυγε στο ναό του Ποσειδώνα στην Καλαυρία (σημ. Πόρος), όπου αυτοκτόνησε με δηλητήριο (Οκτώβριος 322 π.χ.), για να μην συλληφθεί.
Έξι μήνες αργότερα άρχισαν οι δίκες περί των «Αρπαλείων χρημάτων», που υπήρξαν ολέθριες για την Αθήνα. Οι επιφανέστεροι Αθηναίοι αλληλοκατηγορούνταν για τα κλεμμένα, ενώ ο Δημοσθένης υποχρεώθηκε να πληρώσει το ποσό που ιδιωποιήθηκε στο πενταπλάσιο και επειδή δεν είχε να τα πληρώσει φυλακίστηκε.
Όμως με τη βοήθεια φίλων του ο Δημοσθένης δραπέτευσε και πήγε στην Τροιζήνα και αργότερα στην Αίγινα, απ’ όπου ικέτευε τους Αθηναίους να του επιτρέψουν να ξαναγυρίσει. Παρόλα αυτά εξακολουθούσε να βυσσοδομεί κατά του Μ. Αλεξάνδρου και των Μακεδόνων.
Μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου (13-6-323 π.χ.) οι Αθηναίοι ψήφισαν την επάνοδό του, αλλά αυτός εξακολούθησε την αντιμακεδονική του τακτική. Ακολούθησε ο Λαμιακός πόλεμος, όπου οι Αθηναίοι και οι σύμμαχοί τους συνετρίβησαν από τον Αντίπατρο και τον Κρατερό, που έιχε έλθει από τη Μ. Ασία και ο στόλος τους καταστράφηκε στην Άβυδο και την Αμοργό.
Η Αθήνα τιμωρήθηκε σκληρά. Πλήρωσε πολεμική αποζημίωση, δέχτηκε την εγκατάσταση Μακεδονικής φρουράς στην Ακρόπολη, ενώ καταδικάστηκαν σε θάνατο ο Δημοσθένης και ο Υπερείδης και άλλοι αντιμακεδονίζοντες δημαγωγοί.
Όλοι εκτελέστηκαν πλην του Δημοσθένη, ο οποίος δραπέτευσε και κατέφυγε στο ναό του Ποσειδώνα στην Καλαυρία (σημ. Πόρος), όπου αυτοκτόνησε με δηλητήριο (Οκτώβριος 322 π.χ.), για να μην συλληφθεί.
Poseidonios O Rodios
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου